Η επόμενη αθλήτρια ανεβαίνει στη ράμπα και ο χαμηλός υπόκωφος ήχος των τροχών της αντηχεί μέσα από τα ξύλινα καρφιά τους. Ο ήχος προαναγγέλλει στους θεατές ότι ένας ακόμα αναβάτης είναι στο πάρκο. Αλλά δεν βρίσκεται πάνω σε ποδήλατο, ούτε σε skateboard ή σε rollerblades (πατίνια). Εισέρχεται σε ένα πλήρως προσβάσιμο υβριδικό skate park. Και είναι σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Και δεν είναι η μόνη που χαμογελά. Η διεύρυνση του αθλήματος WCMX είναι σημαντική για όλους — βλέπουμε ακόμα και αρτιμελείς αθλητές να κάνουν γύρους με τα αναπηρικά αμαξίδια. Και όπως αποδεικνύεται, το στίγμα της σωματικής αναπηρίας δεν είναι τόσο ισχυρό όσο η επιθυμία της κίνησης.